Latha ann an Dùn Èideann

  

  

(shuas: An caisteal air sgeadachadh le magnolia; Feasgar aig a’ Chanal; shìos: Lotaichean inntinneach faisg air Dean; aig an allt shìos ann an Dean)

Seo rud no dhà a bha mi fhathast ag iarraidh innse dhuibh bho na saor-laithean againn ann an Alba. As-dèidh dhuinn tilleadh à Ìle, chuir sinn latha seachad ann an Dùn Èideann. Chan eil mi an sin gu tric agus tha e an còmhnaidh inntinneach rudan ùra is oiseanan eadar-dhealaichte dhen bhaile fhaicinn.

An turas seo bha sinn a’ fuireach ann an L&B faisg air Fountainbridge agus an Canal, sgìre air nach robh mi cho eòlach roimhe, nàire orm. Chòrd e rium glan, bha an L&B fhèin ann an sràid bheag shàmhach, agus bha iomadh bùth is taigh-bìdh snog faisg air làimh. Chan eil an t-àite fada bho Mhargadh an Fheòir agus Sràid nam Prionnsachan nas motha.

Abair iongnadh gun robh an tram a’ ruith mu dheireadh thall – ach falamh! Chuala mi gun robh iad a’ dèanamh dheuchainnean o chionn an Dùbhlachd… Uill, tha coltas spaideil air co-dhiù 😉 Chan eil tramaichean cho brèagha againn ann an Cologne no Düsseldorf.

Bha meadhan a’ bhaile loma-làn daoine oir b’ e feasgar Di-Sathairne a bh’ ann. Bha sinn ag iarraidh rud no dhà a cheannachd, ach as-dèidh sin theich sinn do aon de na h-àiteachan as fheàrr leam sa bhaile air fad, Water of Leith. Chòisich sinn bho Dean gu Roseburn, agus abair oidhche bhrèagha shìtheil a bh’ againne ann an gleann an uillt.

Eadar dà sgeul, a bheil fhios aig cuideigin mu dheidhinn nan lotaichean beaga ud (anns an dealbh shuas) faisg air Dean? Bha iad a’ còrdadh rium glan, ’s e beachd snog a th’ ann leis na bothanan beaga anns a’ bhalla, agus bha a h-uile rud gu math sgiobalta. Sin an dearbh rud a tha mise ag iarraidh anns a’ bhaile agam fhèin!

An uair sin thachair sinn ri seo:

Bha pàirt dhen chas-cheum dùinte air sàilleibh maoim-sléibhe, agus seo eisimpleir math airson diofaran cultarach: Stad an duine agam agus bha e ag iarraidh slighe eile a ghabhail. Sin a nì Gearmailteach dleasail. Fad ’s a bha sinn a’ leughadh nam postairean fiosrachaidh (“Cunnart mòr! Tha an t-sliabh a’ tuiteam às a chèile!”) chunnaic sinn té a’ dol tro bheàrn eadar am feansa is an allt, agus a’ cumail oirre mar nach robh dad ceàrr, agus an uair sin fear eile, agus fiù ’s fear a thog an rothair aige thairis air an fheansa. “Ceart ma-tha”, thuirt mi, “nì sinn seo cuideachd”. Chum sinn oirnn agus bha a’ phàirt dhùinte ceart cho trang ri na pàirtean eile dhen slighe. Na dèanaibh seo sa Ghearmailt, a charaidean! 😉